در دو کشور برزیل و پرو واقع در شمال آمریکای جنوبی، بزرگترین جنگل بارانی به مساحت ۵/۵ کیلومتر مربع، آمازون قرار داد. نام «آمازون» از لغت Amazons در افسانههای یونانی گرفته شده که به مسابقهای بین زنان جنگجو اشاره دارد. کشورهایی که بیش ترین سهم از جنگل آمازون را دارند برزیل ۶۰ درصد و پرو ۱۳ درصد هستند اما کشورهای دیگر چون کلمبیا ۹ درصد، ونزوئلا ۵ درصد، گویان ۳ درصد، سورینام ۲ درصد، اکوادور یک و نیم درصد و گویان فرانسه هم یک و نیم درصد را دارند.
اهمیت جنگل آمازون در تأثیر مهم در جذب گاز دیاکسید کربن از هوا و تولید اکسیژن به جای آن (جنگل آمازون تولید کننده نیمی از اکسیژن جو زمین است، برخی آن را «ریههای کره زمین» مینامند.) و همچنین تنوع زیستی گونههای گیاهی و جانوری آن است. بزرگترین میراث طبیعی جهان جنگل آمازون، در نیم قرن گذشته تقریباً بیست درصد کوچکتر شده است. با تخریب جنگلها، در درازمدت با برهم خوردن «ثبات کربن» در جو زمین، الگوهای بارندگی در سراسر جهان نیز تغییر خواهد کرد و کشاورزی با بحران روبرو خواهد شد.
سهم زیادی از سبد غذایی ما شامل شکلات، فلفل سیاه، آناناس، موز، برنج، گوجه، و … از جنگل های آمازون تأمین میشود.
بر اساس نتايج مطالعات چاپ شده در نشريه Science، قریب به ۶۰۰۰ نوع درخت نایاب و کمیاب در جنگلهاي بارانی آمازون وجود دارد كه تعداد آنها فراتر از ۱۰۰۰ اصله فراتر نميرود و اتحاديه بين المللي حفاظت از طبيعت، آنها را در گروه درختان در معرض خطر نابودي قرار داده است.
به گزارش خبرگزاری مهر، مطالعات جدیدی که به سرپرستی گروهی از دانشمندان انگلیسی و برزیلی انجام شده است نظریه تازهای مطرح میکند که در آن بر ارتباط میان کاهش آلاینده دی اکسید سولفور ناشی از سوزانده شده ذغال سنگ و افزایش دمای سطح آب در منطقه حارهای آتلانتیک شمالی تأکید شده است. به گفته این محققان نتیجه این ارتباط افزایش بالقوه خطر وقوع خشکسالی در مناطق جنگلی آمازون خواهد بود.

جنگلهای آمازون دربرگیرنده یک دهم کربن ذخیره شده در اکوسیستمهای زمینی است و از آن گذشته به آن لقب ششهای زمین را داده اند اما تغییرات زیست محیطی که عمدتا به دست بشر صورت گرفته است حیات آن را در معرض خطر قرار داده است.
بر اساس گزارش زی نیوز، دانشمندان برآورد می کنند که از سال ۲۰۲۵ میلادی به بعد هر یک سال درمیان خشکسالی مشابهی روی داده و از سال ۲۰۶۰ به بعد نیز در هر ۱۰ سال شاهد وقوع خشکسالی در ۹ سال خواهیم بود. دانشمندان این بررسی دریافته اند ذرات معلق سولفات ناشی از سوخته شده ذغال سنگ در صنایع در دهه ۷۰ و ۸۰ میلادی موجب کاهش نسبی گرمایش زمین شده بود. دانشمندان علت این پدیده را بازتابش نور خورشید به وسیله این ذرات عنوان کرده اند.
نویسنده: زهرا سعادت