درخت آلبالو با نام علمى Prunus cerasus از خانواده Rosacea بوده و بومی جنوب غرب آسیا و اروپا می‌باشد. در حال حاضر کشور‌های آلمان، ایتالیا و آمریکا بزرگ‌ترین تولیدکنندگان آلبالو در جهان هستند و ایران به عنوان ششمین کشور تولیدکننده آلبالو در جهان شناخته شده است. مهم‌ترین گونه آلبالو در ایران، آلبالو چمپای مشهد است.
این درخت خزان‌کننده بوده و برگ‌هایی به فرم لوزی بر روی شاخه‌های آن می‌روید. تنه درخت به رنگ قهوه‌ای روشن تا خاکستری دیده می‌شود. در میان هر دو درخت کشت شده فاصله‌ای برابر ۵/۷ -۶ متر نیاز می‌باشد. به طور کلی درخت آلبالو نسبت به درخت گیلاس فضای کم‌تری را اشغال می‌کند. ارتفاع این درخت ۱۰-۳ متر بوده و دوره باردهی آن حدود ۲۵ تا ۳۵ سال است.
این درخت بر خلاف گیلاس، خودبارور بوده و نیازی به درخت گرده‌افشان ندارد. شکوفه‌های آلبالو دیرتر از سایر میوه‌های هسته‌دار می‌روید به همین سبب خطری از سرما آن را تهدید نمی‌کند. این گل‌ها به صورت ۵-۳ تایی در یک جوانه و به رنگ‌های سفید و صورتی می‌رویند.
سه ماه پس از ریزش گل‌ها، میوه‌ها رسیده و آماده برداشت می‌شوند. این میوه فرمی بسیار شبیه گیلاس داشته با این تفاوت که رنگ آن سرخ است و طعمی ترش دارد. آلبالوها به وسیله ساقه‌های نازکی به صورت دوتایی و خوشه‌ای از شاخه‌ها آویزان هستند و بلندی یا کوتاهی این دم‌ها معیاری برای دسته بندی گونه‌های آلبالو در نظر گرفته شده است.
بیش‌ترین مصرف آلبالو در جهان به صورت کمپوت، آبمیوه و مربا بوده و مصرف تازه‌خوری آن کم می‌باشد.
بهترین آب و هوا برای رشد این درخت، مناطقی با تابستان‌های خنک و خشک است. این گیاه در مقایسه با زردآلو و هلو در برابر سرما مقاومت بیش‌تری و مشابه به سیب از خود نشان می‌دهد به طوری که در زمستان به ۶۰۰ تا ۱۶۰۰ ساعت استراحت سرمایی در دمای ۷- درجه سانتی‌گراد نیاز دارد.
درخت آلبالو برای رشد بهتر، به خاک حاصل‌خیز، سبک، لومی و رسی نیاز دارد. و از آن جایی که ریشه‌های این درخت سطحی در خاک رشد می‌کنند، توانایی جذب رطوبت از عمق خاک را نداشته و نیازمند خاک مرطوب است. خاک‌های اسیدی گزینه ایده‌آل‌تری نسبت به خاک بازی برای این این درخت است؛ هر چند که در خاک بازی نیز رشد کرده و از خود مقاومت مطلوبی نشان می‌دهد. برای تکثیر آلبالو از سه روش پاجوش، کاشت بذر و پیوند می‌توان استفاده کرد.
از خواص این میوه تابستانه خوش طعم به پیشگیری از روماتیسم و بیماری‌های قلبی، تصفیه خون، ضد تهوع، درمان نقرس، اشتهاآور، دفع سنگ کلیه و مثانه و… اشاره کرد.
نویسنده: مطهره سادات میرلوحی
