در بخش قبلی به معرفی صنایع دستی چوبی کشور تایلند پرداختیم، در این بخش به معرفی صنایع دستی چوبی بنگلادش خواهیم پرداخت.
صنایع دستی چوبی بنگلادش
کشور بنگلادش در شمال خلیج بنگال و در شرق شبه قاره‌ی هند واقع است و از شرق با کشور میانمار همسایه است. در بنگلادش، رودخانه‌ی بزرگ گنگ که از هند جریان دارد و به خلیج بنگال می‌ریزد، جریان دارد، بنابراین این کشور خاک بسیار حاصلخیز و جنگل‌های وسیعی دارد. ایرانی‌ها در زمینه‌ی هنرهای سنتی و صنایع دستی چوبی بنگلادش، بیشتر از اقوام دیگر تاثیر داشته‌اند و بسیاری از نام‌ها و اصطلاحات متداول بنگلادش از زبان فارسی گرفته شده است. در بنگلادش با توجه به جمعیت زیاد و غلبه بافت روستایی بر بافت شهری، صنایع دستی از اهمیت زیادی برخوردار است و طبق آمار رسمی، در رشته‌های مختلف صنایع دستی این کشور، بیش از شش میلیون نفر شاغل هستند. در بنگلادش در برخی از رشته های صنایع دستی، مانند ساخت اشیاء چوبی، حصیربافی طبقه‌ی پایین جامعه یعنی هندوها شاغل هستند و اختلاف طبقاتی در شاغلین رشته های مختلف صنایع دستی در این کشور به وضوح دیده می‌شود. کشور بنگلادش جزء شبه قاره‌ی هند محسوب می‌شود، بنابراین هنر هند تاثیر به سزایی در طرح‌ها و نقش‌های رایج در صنایع دستی این کشور گذاشته است.
مهم‌ترین صنایع دستی چوبی بنگلادش عبارتند از:
بامبوبافی
رشته بامبو بافی نسبت به سایر رشته‌های صنایع دستی بنگلاش پیشرفتی نداشته است ولی با راهنمایی کارشناسان خارجی در چند سال گذشته در زمینه‌ی کاشت و پرورش نی بامبو و همچنین در زمینه‌ی ابزار و روش‌های ساخت محصولات با طرح‌ها و کاربرد جدید اقدامات موثری صورت گرفته‌است.
ساخت محصولات چوبی
با توجه به منابع زیاد جنگلی در بنگلادش، ساخت محصولات گوناگون چوبی یکی از صنایع دستی رایج در این کشور است. این رشته قبلا بیشتر درروستاهای این کشور رواج داشت ولی در سال‌های اخیر در شهر‌ها نیز رونق گرفته و محصولات چوبی مختلفی مانند ظروف چوبی، مبلمان، تابلوهای تزیینی و معرق چوب تولید می‌شوند. در بنگلادش، ارگان رسمی توسعه‌ی صنایع دستی، شورای ملی صنایع دستی می‌باشد، نقش اصلی در حمایت از صنعتگران و هدایت تولید و بازاریابی محصولات صنایع دستی در داخل کشور را ، اتحادیه‌ی تعاونی‌های صنایع دستی به نام کاریکا به عهده دارد. بعد از استقلال بنگلادش، صادرات محصولات صنایع دستی موفقیت‌های چشمگیری داشته است، ارزش صادرات این کشور در سال ۱۹۷۲ میلادی نیم میلیون، در سال ۱۹۸۲ میلادی ۵ میلیون و در سال ۱۹۹۲ میلادی حدود ۳۳ میلیون تاکا بوده است.
نویسنده: مرضیه امینی
