از جمله زیبایی‌های الهی که در طبیعت متجلی شده، جنگل ابر شاهرود است. منطقه‌ای که بیشتر به خاطر زیبایی استثنایی که به وسیله ابرها در آن پدید آمده معروف است. وجود اقیانوسی از ابرها که جنگل را پوشانده منظره‌ای نیست که به راحتی و یا در هر مکانی بتوان مشاهده کرد.
جنگل ابر در منطقه البرز شرقی قرار گرفته است و قسمت‌های زیادی از آن مرزهای سمنان و گلستان را پوشش می‌دهد. از شمال به جنگل‌های استان گلستان، از شرق به منطقه اولنگ و از جنوب به قاسم کوه و از غرب محدود به کوه یخام و تکیانو می‌باشد.
این جنگل دارای شاخصه‌های متنوعی است که طبیعت بی‌نظیر آن را تشکیل می‌دهند. دمای پایین هوا در فصول گرم سال و ارتفاع زیاد از سطح دریا و پوشش گیاهی بسیار متنوع آن و داشتن چشمه‌های فراوان از خصوصیات طبیعی این منطقه است که روی هم رفته باعث شکل‌گیری این شاهکار طبیعی شده‌اند.
این ناحیه در حالت کلی جزء جنگل‌های هیرکانی شناخته می‌شود و به‌طور دقیق‌تر اگر بخوایم بررسی کنیم، در حدود ۸۵ گونه گیاهی مختلف در جنگل ابر مشاهده شده از جمله آن‌ها می توان درختان بلوط، راش، توسکا، آزاد، آویشن، داغداغان، ممرز، افرا، شیردار و گونه‌های گیاهی نادری مانند سرخدار، نارون و بارانک را نام برد.
علت این تنوع گیاهی وجود آب و هوای خاص این منطقه می‌باشد. همچنین به دلیل خاص بودن نوع آب و خاک این منطقه برخی از درختان جنگل ابر به شکل خاصی روی زمین خزیده‌اند و منظره‌ای خاص و تماشایی ایجاد کرده‌اند. نام یکی از این درختان اورس می‌باشد که دارای ریشه‌های بسیار بلندی است.
پوشش گیاهی جنگل ابر در نواحی مختلف متفاوت است. یعنی در بخش‌های جنوبی آن که به روستای ابر منتهی می‌شود پوشش گیاهی تنک دیده می‌شود و بخش‌های میانی جنگل را تپه‌های پرشیب و پوشیده از درختان بلند تشکیل می‌دهد. در این بخش سکونت انسانی دیده نشده و وجود ندارد اما بخش‌های مرزی استان گلستان محل سکونت ییلاقی چوپان‌های گلستان می‌باشد.
جنگل ابر جزء جنگل‌های کمیاب اکوتن می باشد. اکوتن به منطقه‌ای گفته می‌شود که دو قلیم با یکدیگر تلاقی داشته باشند و همان‌طور که می‌دانیم و گفته شد، این جنگل نمونه‌ای از این شرایط است. این جنگل مرز میان دو اقلیم جنگلی و نمیه بیابانی می‌باشد که این تفاوت اقلیمی باعث شده ما شاهد دو گونه درختان سوزنی‌برگ و پهن‌برگ در کنار یکدیگر باشیم.
در این منطقه نیز طرح جنگل‌کاری و احیای جنگل‌های مخروبه از سال۱۳۷۰ به اجرا در آمده و وسعتی در حدود ۱۱۲۱۶ هکتار را شامل می‌شود و تاکنون بیش از ۲۰۰ هکتار از مناطق فوق در طی عملیات نهال‌کاری با کاشت درختان بلوط، افرا، شیردار، ون، اقاقیا، ممرز و تعدادی سوزنی‌برگ از جنس لاریکس و کاج جنگلی انجام شده و بذرکاری نیز با گونه های ممرز، گلابی وحشی، بلوط و… ادامه دارد.
ازآنجایی که هر جا پای بشر در طبیعت باز شده خرابی‌ها به وضوح مشاهده شده است، به‌طور جدی و قاطع از این منطقه محافظت شده و از انجام ساخت ساز و احداث جاده در دل این جنگل جلوگیری می‌شود. و همچنین برای حفظ چمنزارها و ارتقای پوشش گیاهی برخی از جاده‌های فرعی و غیر ضرور با نصب پایه‌های فلزی مسدود شده است.
نویسنده: نادیا ایمان‌پور
